سرمربی تیم ملی در سایت ترانسفرمارکت؛ خیلی دور، خیلی نزدیک

این روزها سایت ترانسفرمارکت محلی پرتردد برای فوتبالدوستان ایرانی است و گزینه‌های در دسترس موجود در این سایت گاه و بی‌گاه به تیم ملی لینک می‌شوند؛ نام‌هایی که برخی از آنها بسیار از نیمکت ایران دور هستند و عده‌ای دیگر خیلی نزدیک.

به گزارش ایران اکونومیست، کم‌کم به شرایط اضطراری تیم ملی عادت می‌کنیم و این بدترین آفت در آستانه جام جهانی خواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تیمی که پیش از این اردو و بازی تدارکاتی مناسبی نداشت؛ حالا در کنار این ۲ مشکل بزرگ، سرمربی مشخصی هم روی نیمکت ندارد و هر لحظه شایعه‌ای جدید در فضای مجازی من باب این موضوع منتشر می‌شود.

در شرایطی که به نظر می‌رسد گزینه‌های ایرانی بیشترین شانس را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی دارند اما همچنان باید کورسوی امیدی را برای مربیان خارجی در نظر بگیریم چرا که ممکن است ورق برگردد و تصمیم جدیدی اتخاذ شود. در همین ارتباط بد نیست نگاهی به گزینه‌های سایت پرطرفدار ترانسفرمارکت بیندازیم. این رسانه شناخته شده بخشی در سایت خود دارد که به معرفی مربیانی می‌پردازد که در حال حاضر تیمی ندارند و به عبارتی بیکار هستند.

همین مساله باعث شده تا فوتبالدوستان و رسانه‌های ایرانی صرفا با مراجعه به این سایت به هر اسمی که برمی‌خورند، شخص مورد نظر را به تیم ملی الصاق کنند. فعلی که چندان منطقی به نظر نمی‌رسد و باید فاکتورهای مختلفی را در نظر بگیریم.

ما باید باید واقع‌نگر باشیم و بدانیم فوتبال ایران، گزینه جذابی برای یک سرمربی شناخته شده خارجی نیست. فوتبال‌ آسیا جایگاه والایی در دنیای فوتبال ندارد و اگر هم شاهد اشخاص بزرگی در قاره کهن هستیم به این دلیل است که آنها با مبالغ هنگفت راضی می‌شوند برای مدتی به اینجا بیایند و کار کنند.

بر هیچکس پوشیده نیست که فدراسیون فوتبال ایران با مشکلات مالی بسیار زیادی مواجه است و پرونده‌های فراوانی از تیم‌های ایرانی بابت مربیان و بازیکنان درجه چند خارجی در فیفا وجود دارد؛ چه برسد به مربیان درجه یکی که برای حضور در کشورمان پول‌ زیادی را طلب خواهند کرد.

در بین گزینه‌های مطرح شده نام‌هایی هستند که همیشه شایعه حضورشان در فوتبال ایران شنیده شده است. نام‌هایی که حالا به کهنسالی رسیده‌اند یا سالهاست تیمی ندارند اما همچنان به تیم ملی و تیم‌های باشگاهی لینک می‌شوند. یورگن کلینزمن، فاتح تریم، والتر زنگا و ... در این دسته جای دارند.

گزینه‌های دیگری هم هستند که امکان حضورشان در فوتبال ایران بعید است و نباید با این اسامی بازیِ رسانه‌ای شود. نام‌هایی که به خاطر جایگاه فوتبال ایران و وضعیت مالی نه چندان مناسب فدراسیون و همچنین به این خاطر که تمایلی به حضور در عرصه ملی ندارند مطمئنا علاقه‌ای به حضور در ایران نخواهند داشت.

گزینه‌هایی چون مائوریتسیو پوچتینو، مارسلو بیلسا، اوله‌گونار سولسشایر، مارکو رُزه، یواخیم لو و ... در این گروه قرار گرفته‌اند.

اما اگر گشتی در این سایت بزنید با گزینه‌های جالب توجهی نیز برخورد خواهید کرد. گزینه‌هایی که یا شناخته شده هستند، یا به وضعیت تیم‌ها در عرصه ملی واقف‌اند و یا با هم‌گروهی‌های ایران در جام جهانی آشنا هستند. رافائل بنیتز، کیکه ستین، خورخه سامپائولی، آلن پاردو، ولادیمیر پتکوویچ، پائولو سوسا، کلودیو رانیری، سم آلاردایس، مارسلینو و... برجسته‌ترین افراد این گروه به حساب می‌آیند.

این نکته را نباید فراموش کنیم که گزینه‌های ذکر شده در پاراگراف قبلی طبیعتا ایرادهایی دارند. یا در عرصه ملی فعالیتی نداشته‌اند یا کارنامه کاری‌شان در سال‌های اخیر چنگی به دل نمی‌زند و یا بعضا سن و سال بالایی دارند. باید واقع‌بین بود. مربی خارجی‌ای که به فوتبال ایران می‌آید نواقصی در کارنامه کاری‌اش دیده می‌شود و نمی‌توانیم گزینه‌ای را به خدمت بگیریم که عیب و ایرادی نداشته باشد.

نزدیکی به جام جهانی و وزن حضور در این تورنمنت بزرگ باعث می‌شود تا بتوانیم با گزینه‌هایی به توافق برسیم که در شرایط عادی امکان حضورشان فراهم نبود. البته که عدم آشنایی این افراد با فوتبال ایران خود معضل بزرگی است.

در نهایت باید منتظر باشیم و ببینیم فدراسیون فوتبال و تصمیم‌گیران فوتبال ایران چه تصمیمی را برای نیمکت تیم ملی اتخاذ می‌کنند. با اسکوچیچ ادامه خواهیم داد؟ مربی ایرانی روی کار می‌آید؟ گزینه‌های خارجیِ پیشین مثل کی‌روش یا برانکو بازمی‌گردند و یا شاهد حضور یک سرمربیِ خارجی جدید در راس کادرفنی تیم ملی خواهیم بود؟

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: دراگان اسکوچیچ

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: دراگان اسکوچیچ فوتبال ایران نام هایی تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۸۶۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرم‌آورترین جستجوی سرمربی در تاریخ بایرن!

به گزارش ورزش سه، این آخرین پیغام امتناعی برای حضور در تیم فوتبال بایرن مونیخ پس از سه مربی دیگری بود که بایرن باب مذاکره را با آنها باز کرده بود؛ نفر اول ژابی آلونسو، نفر دوم یولیان ناگلزمان و سومین نفر رالف رانگنیک (سرمربی تیم ملی اتریش).

ژابی آلونسو که مورد علاقه لیورپول هم بود، خیلی زود و پیش از قطعی شدن قهرمانی بایر اعلام کرد که به پروژه خود در لورکوزن ادامه خواهد داد و یولیان ناگلزمان نیز درست در بحبوحه تلاش‌های بایرن برای بازگرداندن این مربی به مونیخ، زیر قرارداد جدید خود با فدراسیون فوتبال آلمان را امضا کرد تا پس از جام ملت‌های اروپا نیز کار خود را در مانشافت ادامه بدهد.

بایرن بعد از این دو گزینه به سراغ رالف رانگنیک، سرمربی سابق منچستریونایتد و مدیرفنی لایپزیش، رفت اما این مربی باسابقه آلمانی نیز با اعلام رضایت از شغلش در تیم ملی اتریش اعلام کرد که قصد ندارد موقعیت فعلی خود را با حضور در بایرن به خطر بیندازد. رانگنیک در حال حاضر هدایت یکی از بهترین تیم‌های ملی اروپایی را بر عهده دارد و پس از ناکانی در یونایتد دلیلی نمی‌بیند تا خود را در دامان توقعات و انتظارات فراوانی که هواداران و مدیران باشگاه آلمانی دارند، بیندازد.

این یک ناکامی تمام عیار برای ماکس ابرل، مدیر ورزشی جدید بایرن مونیخ است که اتفاقا دو گزینه از سه گزینه اصلی او برای سرمربیگری در مونیخ قبلا با او سابقه همکاری داشته‌اند. در این روزها تصویری مشترک از او و اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، دست به دست می‌شود که انگار اولی در گوش ماکس چیزی می‌گوید و بیلد برای این تصویر تیتر زده: شرم‌آورترین جستجو برای انتخاب سرمربی.

این تیتر کاملا درست به نظر می‌رسد. بایرن مونیخ، باشگاهی است که این باور درباره‌اش وجود دارد که می‌تواند هر مربی‌ای را برای حضور در مونیخ وسوسه کند، اما در شرایطی که تعداد مربیان تراز اول و نمره یک به سختی به انگشتان دو دست می‌رسد، هیچ سرمربی بیکاری که استانداردهای مونیخ را داشته باشد، در دسترس آنها نیست. این مشکلی بود که به نوعی لیورپول و بارسلونا نیز به آن دچار بودند و البته ممکن است چلسی هم به زودی درگیر آن بشود.

بارسا در این مورد خیلی زود توافقنامه خود را با سرمربی سابقش، ژاوی، علنی کرد و اعلام کرد که با وجود همه حرف‌های قبلی، او در کمپ نو به کار خود ادامه خواهد داد. لیورپول نیز به سراغ یک گزینه عجیب (آرته اسلات) رفت و حالا مشخص نیست که در فصل آینده چه در انتظار میراث کلوپ خواهد بود. بایرن هم که با مربیان مختلفی به بن بست خورده، در نهایت شاید دوباره کار را به خود توخل واگذار کند. این مسئله حداقل یک دلیل روشن دارد؛ اینکه هیچکدام از مربیانی که برای جایگزینی توماس توخل در نظر گرفته شده بودند، در حد این سرمربی آلمانی نیست.

توخل هدایت تیم‌های بزرگی مثل دورتموند، پاری سن ژرمن و چلسی را بر عهده داشته و بایرن چهارمین رختکن بزرگی است که او هدایتش را در دست داشته و پس از یک قهرمانی در فصل گذشته بوندسلیگا، امسال اسیر اوج گیری باورنکردنی بایرلورکوزن شده است. اما بعد از افت شدید بایرن پس از فیفادی ماه فروردین، حالا همه با درخشش لورکوزن کنار آمده‌اند و فضا برای مونیخ آرام‌تر شده است، به خصوص که آنها آرسنال را در لیگ قهرمانان حذف کرده‌اند و نمایشی درخشان مقابل رئال در نیمه نهایی به اجرا گذاشتند که شاید اعتمادبه‌نفس ناشی از آن منجر به صعودشان به فینال هم بشود.

این در حالی است که هواداران مونیخ در هفته‌های گذشته اقدام به جمع‌آوری امضا برای بقای توخل کرده و همین مسئله حال سرمربی غالبا ناسازگار بایرن را بهتر کرده و او حالا شوخ‌طبعانه‌تر و بانمک‌تر برابر خبرنگاران حاضر می‌شود. توخل در آخرین نشست مطبوعاتی به روشنی از احتمال تغيير عقیده‌اش برای ادامه همکاری با مونیخی‌ها گفته و البته پالس‌هایی که از اطراف باشگاه به گوش می‌رسد نیز حاکی از این است که این مربی آلمانی قرارداد خود را با بایرن تجدید خواهد کرد.

البته این ایده مخالفانی هم دارد؛ به عنوان مثال دیدی هامان، مدافع سابق بایرن و کارشناس اسکای که ژوزه مورینیو را بهترین گزینه برای مونیخی‌ها می‌داند. همچنین از مربیانی مثل راجر اشمیت (بنفیکا) نیز به عنوان یک گزینه بالقوه برای جايگزينی توخل یاد می‌شود، اما مورینیو با نام بزرگش و اشمیت با موفقیت‌های چند ساله نیز اعتباری پایین‌تر از سرمربی فعلی بایرن دارند که آرام آرام ایده‌هایش در مونیخ سر و شکل بهتری پیدا کرده و شاید جتل و هوای تازه رختکن، او و تیمش را به موفقیتی پیش‌بینی نشده و باورنکردنی برساند.

البته توخل یک مخالف بزرگ دیگر هم دارد؛ اولی هوینس که شاید برادرزاده‌اش، سباستین را گزینه مناسب‌تری برای هدایت تیم می‌داند. او اما بعد از مصاحبه نه چندان به موقعش علیه توخل در هفته گذشته کاملا بایکوت شده و خود را زیر سوال برده است. می‌شود گفت فعلا همه بادها بر بادبان توخل می‌وزد، مگر آنکه حذف در بازی برگشت نیمه نهایی مقابل رئال شرایط او را دوباره قرمز و منفی کند.